تزریق چربی یا انتقال چربی اتولوگ، روشی است که در آن چربی از ناحیه‌ای مثل شکم یا ران برداشته می‌شود و پس از تصفیه، به نواحی دیگر مثل صورت، باسن یا سینه تزریق می‌گردد. این روش همزمان با جوانسازی، باعث افزایش حجم و اصلاح فرم بدن یا صورت می‌شود.
| بقای چربی تزریقشده | به‌طور متوسط بین ۵۰٪ تا ۷۰٪ است و وابسته به تکنیک برداشت، پالایش و تزریق می‌باشد. |
|---|---|
| چربی اتولوگ | حاوی سلول‌های بنیادی مزانشیمی (ADSCs) است که نقش مهمی در آنژیوژنز، ریمودلینگ بافتی و ترمیم دارند. |
| روش استاندارد | سانتریفیوژ با سرعت ۳۰۰۰ دور در دقیقه به‌مدت ۳ دقیقه، روش استاندارد برای حذف مایعات اضافی و افزایش بقاء سلولی محسوب می‌شود. |
| تکنیک تزریق | به‌صورت میکروقطره‌ای (microdroplet) و لایه‌لایه، جهت تماس مؤثرتر با عروق میزبان و پیشگیری از نکروز الزامی است. |
| بیماران دریافت‌کننده پرتودرمانی | استفاده از چربی اتولوگ در بیماران دریافت‌کننده پرتودرمانی میتواند باعث بهبود فیبروز و افزایش انعطاف‌پذیری بافت شود. |
تزریق چربی (Fat grafting یا Autologous fat transfer)، یک تکنیک پزشکی در حوزه بازسازی و زیبایی است که شامل استخراج چربی از یک ناحیه بدن و پیوند آن به ناحیه‌ای دیگر جهت افزایش حجم، اصلاح نقص‌های بافت نرم یا جوانسازی بافتی می‌باشد. این روش از اواخر قرن بیستم به‌عنوان یک گزینه جایگزین برای فیلرهای مصنوعی در عمل‌های زیبایی و بازسازی مطرح شد و تا امروز به‌طور گسترده در جراحی پلاستیک، جراحی ترمیمی، و پزشکی زیبایی کاربرد دارد.
نخستین گزارش‌های علمی از انتقال چربی اتولوگ به اواخر قرن نوزدهم بازمی‌گردد. در سال ۱۸۹۳، گوستاو نئوبر (Gustav Neuber)، جراح آلمانی، نخستین بار از چربی برای اصلاح نقص بافتی ناشی از اسکار استفاده کرد. پس از آن، در اوایل قرن بیستم، جراحانی چون آزنت‌کلوس و هولمان روش‌های مشابهی را در پیوند چربی به‌کار بردند.
تا دهه ۱۹۸۰ میلادی، استفاده از تزریق چربی محدود بود؛ اما با معرفی تکنیک لیپوساکشن توسط ایو ژرارد ایلول، امکان استخراج چربی به روش کم‌تهاجمی فراهم شد. در دهه ۱۹۹۰، دکتر سیدنی کولمن (Sidney Coleman) با توسعه روش سیستماتیک برداشت، تصفیه و تزریق چربی، استانداردهای جدیدی را تعریف کرد که مبنای تکنیک‌های امروزی قرار گرفت.
امروزه با پیشرفت تکنولوژی‌های سانتریفیوژ، فیلترهای بسته، و بهره‌گیری از سلول‌های بنیادی مشتق از چربی (ADSC)، تزریق چربی به یکی از ارکان جراحی پلاستیک و پزشکی بازسازی بدل شده است.
چربی اتولوگ از ترکیبی شامل سلول‌های چربی بالغ (Adipocytes)، سلول‌های بنیادی مزانشیمی مشتق از چربی (ADSCs) و اجزای ماتریکس خارج‌سلولی (ECM) تشکیل شده است. این اجزاء، در کنار نقش پرکنندگی، دارای توانایی ترمیمی و بازسازی قابل‌توجهی هستند.
ADSCها با ترشح فاکتورهای رشد و تنظیم مسیرهای سیگنالینگ، موجب تحریک آنژیوژنز (رگزایی)، افزایش ریمودلینگ بافتی و بازسازی سلولی می‌شوند. همچنین وجود ECM به‌عنوان scaffold زیستی، بستر مناسبی برای چسبندگی و بقای سلول‌ها فراهم می‌آورد. این ویژگی‌ها، چربی اتولوگ را به یک ماده تزریقی منحصربه‌فرد با کاربردهای زیبایی و ترمیمی تبدیل کرده‌اند.
فرایند تزریق چربی اتولوگ معمولاً در سه مرحله اصلی انجام می‌گیرد که هرکدام نیازمند رعایت اصول دقیق جراحی و بیولوژیکی است:
استخراج چربی معمولاً از نواحی دارای چربی پایدار مانند شکم، پهلو، ران یا باسن انجام می‌شود. این فرآیند با استفاده از لیپوساکشن کم‌فشار (Low Negative Pressure) و کانولاهای با قطر متوسط (2–3 mm) صورت می‌گیرد تا کمترین آسیب مکانیکی به سلول‌های چربی وارد شود. در بسیاری از پروتکل‌ها، محلول تومسنت حاوی لیدوکائین و اپی‌نفرین جهت تسهیل استخراج و کاهش خونریزی تزریق می‌گردد.
چربی استخراج‌شده حاوی مقادیر قابل توجهی خون، روغن، لیدوکائین و مایعات اضافی است که باید پیش از تزریق حذف شوند. روش‌های استاندارد پالایش شامل:
هدف، حفظ بیشترین تعداد سلول‌های چربی سالم و سلول‌های بنیادی مزانشیمی (ADSCs) همراه با حذف بقایای التهابی و سیتوتوکسیک است.
تزریق با استفاده از کانولاهای ظریف (Microcannula) و به‌صورت لایه‌لایه (Multi-planar) انجام می‌شود تا تماس سلول‌های تزریقشده با عروق میزبان به حداکثر برسد و میزان بقا افزایش یابد. تکنیک رایج، تزریق قطرات میکروسکوپی چربی حین عقب‌کشیدن کانولا (threading technique) است که به بازسازی تدریجی و همگون کمک می‌کند.
در طول تزریق، باید از وارد کردن حجم زیاد در یک نقطه پرهیز شود؛ چراکه این امر منجر به نکروز، تشکیل کیست روغنی و جذب سریع چربی خواهد شد.
اجرای صحیح این سه مرحله، مستلزم دانش آناتومیک دقیق، مهارت جراحی ظریف و استفاده از ابزارهای استریل و پیشرفته است تا نتیجه‌ای ایمن، ماندگار و زیباشناختی حاصل شود.
پیوند چربی اتولوگ، به‌عنوان یک روش بیولوژیک، ایمن و کم‌تهاجمی، در گستره‌ای از موارد زیبایی‌شناختی و بازسازی بافت نرم کاربرد دارد. اندیکاسیون‌های آن به‌طور خلاصه در شش حوزه اصلی قابل طبقه‌بندی است:
انتخاب صحیح بیمار، بررسی وضعیت عروقی ناحیه گیرنده، میزان چربی در ناحیه دهنده، و تکنیک صحیح تزریق، از شروط اساسی برای موفقیت عملکردی و زیباشناختی این روش هستند. همچنین در برخی اندیکاسیونها، نیاز به تکرار تزریق جهت تثبیت حجم وجود دارد.
طی دو دهه اخیر، مطالعات بالینی متعددی کارایی و ایمنی تزریق چربی اتولوگ را در حوزه‌های مختلف زیبایی و بازسازی تأیید کرده‌اند. این شواهد نشان می‌دهند که چربی تزریقشده نه‌تنها یک ماده پرکننده بی‌اثر نیست، بلکه دارای عملکرد بایواکتیو و ترمیمی قابل‌توجهی است.
مطالعه‌ی Katz et al. (2011) در یک کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی‌شده (RCT) روی ۳۰ بیمار نشان داد که تزریق چربی منجر به بهبود ملموس کیفیت پوست، افزایش ضخامت درم و تحریک کلاژن‌سازی طی ۳ تا ۶ ماه پس از درمان می‌شود. این تغییرات با تصویربرداری high-frequency ultrasound و بیوپسی اثبات شد.
تحلیل مروری Claro et al. (2012) بر روی بیش از ۱۰۰۰ مورد تزریق چربی در بازسازی پستان پس از ماستکتومی یا لامپکتومی، نرخ رضایت بیماران را بالای ۸۵٪ و نرخ بروز عوارض عمده (از جمله نکروز چربی یا کلسیفیکاسیون) را کمتر از ۵٪ گزارش کرد. همچنین هیچ افزایش قابل‌توجهی در میزان عود سرطان مشاهده نشد.
مطالعه‌ی Rigotti et al. (2007) روی بیماران با فیبروز ناشی از پرتودرمانی در ناحیه سر و گردن نشان داد که تزریق چربی با محتوای غنی از سلول‌های بنیادی مزانشیمی (ADSC) باعث بهبود انعطاف‌پذیری پوست، کاهش درد و بازگشت نسبی عملکرد بافت آسیب‌دیده شد.
مطالعه‌ی Khouri et al. (2015) با استفاده از MRI volumetric analysis نشان داد که بقای چربی تزریقشده به‌طور متوسط بین ۵۰٪ تا ۷۰٪ در بازه ۶ ماه تا یک سال متغیر است، که این عدد بسته به تکنیک برداشت، پالایش، حجم تزریق و شرایط میزبان تفاوت دارد.
در یک کارآزمایی کنترل‌شده توسط Yoshimura et al. (2014)، نتایج تزریق چربی با فیلر هیالورونیک‌اسید در ناحیه گونه مقایسه شد. گروه چربی نتایج ماندگارتر، بهبود بافتی بیشتر و رضایت بالاتری از جانب بیماران داشتند، اگرچه onset نتیجه در فیلرها سریع‌تر بود.
مجموع مطالعات بالینی و تجربی حاکی از آن است که تزریق چربی اتولوگ نه‌تنها به‌عنوان یک فیلر حجمی ایمن و طبیعی عمل می‌کند، بلکه به‌واسطه محتوای سلولی و مولکولی خود، دارای اثرات ترمیمی، ضدالتهابی و بازسازی‌کننده نیز هست. به همین دلیل، در بسیاری از پروتکل‌های بازسازی و جوانسازی پیشرفته، این روش به‌عنوان خط اول درمان در نظر گرفته می‌شود.
محتوای دانشنامه توسط واحد علمی کلینیک ایرانیان تهیه و به تایید پزشکان این مجموعه رسیده است.
زیبایی و سلامت تخصص ماست
در زیبا ۳۶۰ ، مجله زیبایی و سلامت ایرانیان، جدیدترین مطالب درباره تناسب اندام، مراقبت از پوست و مو، تغذیه و سبک زندگی سالم را بخوانید
کلیه حقوق این سایت برای « مجله اینترنتی زیبا ۳۶۰ » محفوظ است
طراحی و سئو شده توسط «آژانس خلاقیت کوانتا»
